Titelsong: Supernormaal

Muzikant en acteur Jelle Hoekstra werd door theatermaker Loek de Bakker gevraagd om de muziek te schrijven voor zijn nieuwe voorstelling Supernormaal - een voorstelling die vragen stelt over wat het betekent om normaal te zijn. En hoe het is om buiten de norm te vallen. Jelle speelt ook mee als acteur mee in het stuk. De liedjes die hij voor de voorstelling schreef zijn vanaf vandaag te beluisteren via jouw favoriete streaming platform.

Kun je iets vertellen over het werkproces? Hoe ben je te werk gegaan?

Sommige nummers heb ik gemaakt voorafgaand aan het repetitieproces. Hierdoor kon ik vrijuit associeren en hadden we een vliegende start toen we voor het eerst samen kwamen. Andere zijn gaandeweg tot stand gekomen. Tekstschrijver Sophie Tseng had op een gegeven moment een monoloog geschreven voor het personage van de juf. De juf wil niet maar één ding zijn, ze wil álles zijn. Dat vond ik een mooi uitgangspunt om op door te werken. De tekst van lied begint letterlijk met: 'Ik ben de kapstok, ik ben de speelhoek, ik ben de leestoets, ik ben het speelkwartier - ik ben alles tegelijk.' Het is een soort abstracte benadering van haar potentie. 

Waar luisterde je zelf vroeger naar als kind?

Ik luisterde veel naar VOF de Kunst. Als kind heb ik De griezel-cd van hen echt grijsgedraaid. Die plaat was eigenlijk een soort podcast avant la lettre van vier mannen die een griezelkasteel binnenlopen en dan om de zoveel tijd een deur open doen. Daar speelt zich dan een scène af in de vorm van een nummer. Ik luisterde ook veel naar Hakim [Traïdia, red.], bekend van Sesamstraat. Hij heeft echt een paar briljante cd's gemaakt. Ooit heeft hij een soort woke-versie van Roodkapje gemaakt, waarin Roodkapje en de wolf de good guys waren en de jager de slechterik.  

Is er een verschil tussen muziek maken voor volwassen en muziek maken voor kinderen?

Eigenlijk niet. Behalve dat je op tekstueel vlak een beetje cureert wat je zegt. Het moet niet te complex zijn, maar het betekent ook niet dat je kinderen moet onderschatten. De nummers die ik voor deze voorstelling heb geschreven zijn op dezelfde manier geproduceerd als mijn andere muziek en valt ook goed bij mijn eigen generatie. Ik denk dus niet: 'Nu ga ik eens even een schattig kinderliedje maken'. Ik heb wel van nature een speelse muziekstijl die naast volwassenen ook kinderen erg aanspreekt. Dat is in deze situatie natuurlijk mooi meegenomen.