Op de vloer twee mensen.
Ze babbelen.
Ze babbelen over vlekken en strepen. Over apen en schoenen. Over droom en déjà-vu. Ze babbelen van de hak op de tak.
Om de leegte te vullen? Omdat dat het enige is dat we kunnen doen?
Houvast.
Hou vast en laat los en laten we nog even dansen dan.
Voor het donker wordt. 

I Beg to Differ is weer terug, met een nieuw debatprogramma op iedere 3e dinsdag van de maand. Het nieuwe seizoen start op 21 september met de meest bekende 3e dinsdag van het jaar: Prinsjesdag. Op deze dag worden tijdens de troonrede de plannen van de Eerste en Tweede kamer uitgesproken. We richten ons deze avond op de staat van de kunstsector en komende de cultuurplannen en -budgetten, ingezoomd op Den Haag.

We geven onszelf vorm door datgene waaraan we ons spiegelen, maar bestaat een identiteit wel als deze is gebaseerd op luchtspiegelingen? In deze mono-dialoog gaat Caro Derkx niet zozeer op zoek naar ‘wie we zijn’, maar naar ‘wie of wat we zouden kúnnen zijn’. Want is ‘wie we zijn’ niet eerder open en relationeel, in plaats van een vaststaand gegeven?

Misschien had ik liever helemaal geen liefdesverhaal gehad.
Maar ja, als ge niet durft vallen kunt ge ook niet fietsen, hé.
Of skaten.
Of vliegen!

In Writersroom werken een groep schrijvers en dramaturg gezamenlijk onder leiding van Nima Mohaghegh, artistiek directeur van Black Sheep Can Fly, aan een nieuwe toneeltekst. De afgelopen maanden schreven zij MIRZA & NASRIN, over een jong koppel in Iran ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Tijdens de presentatie hoor je deze tekst voor het eerst, gelezen door acteurs van Het Nationale Theater. Dit script vormt de basis voor een toekomstige voorstelling van Black Sheep Can Fly.

Spread the sadness - een missverkiezing van tranen is een ode aan het verdriet. Een tranentrekkende voorstelling over het vormgeven van je eigen pijn en het toe-eigenen van die van een ander. Over hoe leed je identiteit beïnvloed en verdriet tot entertainment wordt gereduceerd. Als van pijn iets oppervlakkigs wordt gemaakt, kan verdriet dan nog bestaan als verbinding tussen mensen?  

Kan je breken met je moeder? 

Joske Koning onderzoekt het in haar indringende solo performance DogWoman. In de intrigerende setting van een atelierruimte gaat ze een van onze laatste taboes aan; breken met je ouders. Kan je de band verbreken? En wat voor effect heeft het breken op je?

In een oneindige, zwarte ruimte ontmoeten we een vriendelijke gids samen met zijn ziekelijke dochter en haar Texaanse zoon. Ze spelen een lied om controle te krijgen over hun noodlot: een leven in een tijdelijk bestaan. Zodra een portaal verschijnt, besluit de Texaanse jongen naar het verleden te teleporteren. Jarenlang verdrongen angsten komen bovendrijven wanneer een nagelaten brief wordt teruggevonden.

English text below

Schrijvers en spoken word-artiesten Marco Martens en Luan Buleshkaj delen een voorliefde voor wordplay en punchlines en zijn minstens zo geïnteresseerd in de waan van de dag. De wereld is immers geschift, nietwaar? Liever dan zich laten verleiden tot Twitterfitties of verheffende vingertjes doen de heren met Niks Nieuws waar ze goed in zijn: de actualiteit vangen in mooie teksten.

Iedereen is wel bekend met het verhaal van Hansel und Gretel. Hansel and Gretel. Hans en Grietje. Wat valt er nog te ontdekken in dat eeuwenoude, verloren kinderverhaal? Misschien hoeven wij ze helemaal geen aandacht meer te geven…

We vragen veel van ons lichaam, maar wat wil het lichaam óns eigenlijk vertellen? In deze muzikale en fysieke compositie leggen twee performers de meest eerlijke graadmeter van onze staat van zijn bloot: het hart. Gedirigeerd door het ritme van elkaars hartslag, raken hun lichamen steeds meer met elkaar verweven. Lukt het ze om een stem te geven aan het lichaam zonder een beat te missen? Heartscore is een visuele luisterervaring waarin de dialoog tussen hoofd en lichaam op een intrigerende wijze wordt verklankt. 

De Poezieboys, dat zijn Jos Nargy en Joep Hendrikx. Samen brengen zij de beste poëzie van dit moment, geïnspireerd op de legendarische avond in 1966 van Simon Vinkenoog in Carré. Want de wereld kan wel weer wat Rock & Roll & Poëzie gebruiken.

Over Boeken is een gezellige en muzikale avond over, je raadt het al, boeken. Elke editie nodigen we verschillende gasten uit voor het panel, die ter voorbereiding allemaal dezelfde drie boeken lezen. Onder leiding van schrijver Kees ’t Hart gaan onze gasten hierover in gesprek. Je hoeft de boeken trouwens zelf niet gelezen te hebben, maar dat mag natuurlijk wel! 

Op woensdag 13 oktober bespreken we de boeken Cliënt E. Busken, Confrontaties, Al het blauw met Michel Krielaars, Aukje van Roessel en Marie Jeanne de Rooij. Daarnaast is debutant Vincent Merjenberg op bezoek in het leukste literaire programma in Zaal 3. 

Oh, the girls with short hair want long hair
And the girls with long hair want short hair
Oh, the boys with cars want motorcycles
And the boys with motorcycles want cars
 
♪♪♪ uit Philosophy of the World, the Shaggs (1969)

I’m pretty when I cry. I’m ugly when I cum. I’m free when I die. Dit is een Griekse tragedie.

Angelena is geïnterneerd.
Al 4 jaar zit ze vast in de gevangenis.
Wanneer ze vrij komt? Geen f***ing idee.
Ze probeert het leven in de gevangenis dragelijk te maken met humor, donkerte, kwetsbaarheid en brutaliteit.

#HELD(IN) is een vertelvoorstelling die bol staat van de beats en de energie. De Griekse mythen worden meedogenloos naar het nu gehaald om daarna nooit meer uit het hoofd van de toeschouwer te verdwijnen.

Jij gluurt naar haar selfies. Zij is jouw Lolita. Jouw maagdelijk witte speeltje waar je geen genoeg van krijgt. Maar wat er gebeurt als die webcam uitgaat, blijft niet langer geheim. Wij nemen je mee in haar wereld, in de wereld van vrouwen achter de webcam. Wij laten je Lolita ontdekken.

In TUSSEN TIJD wordt er een ruimte gecreërd met veel tederheid en bombarie, waarin een groot ingewikkeld thema de zaal verlaat als een helder gegeven.

NIET VANDAAG SATAN (maar wel vanavond) is een ode aan angst en griezelen, door de sprankelende en spraakmakende performer Elfie Tromp. 

De domoor slaagt in zijn voornemens
De domoor verwezenlijkt
De twijfelaar ziet alles uiteenvallen
 
​Ik ben een tobber
De onheilsprofeet
De nihilist
De wereldverbeteraar

Mind the Body is een speelse, humorvolle fysieke zoektocht van een man tussen zijn hoofd en lichaam. Een zoektocht naar de verbinding tussen deze twee breinen. Want wat is een lichaam zonder een hoofd om het te sturen? En hoe communiceert en beweegt een hoofd zonder een lichaam om het te dragen?

Een talige, fysieke, en persoonlijke performance over diepgewortelde stereotypen van het man - en vrouw- zijn. 

Merel Severs is woedend. Ze heeft genoeg van de witte, mannelijke maatstaven en geeft haar woede daarover vrij spel. Ze bevraagt alles wat ze tot nog toe als ‘normaal’ beschouwde en rebelleert tegen alle verwachtingen in. In de talige en fysieke performance ‘Let me tell you something you already know’ maakt ze de diepgewortelde stereotypen van het man -en vrouw- zijn zichtbaar. Hierbij switcht ze gemakkelijk tussen ernst en humor waardoor zowel de pijnlijkheid als de absurditeit invoelbaar zijn. 

Ontgoocheld gaat over moeten en willen, betekenisvol zijn en je sporen nalaten. Over begrafenissen waar niemand naartoe gaat en over berusting. Over alle stemmen, van binnen en van buiten, die (de)motiveren.

Wanneer zijn moeder een gedicht van haar overgrootvader citeert, beslist Mathieu Wijdeven uit te spitten wat hij over deze voorvader te weten kan komen. Terwijl hij doorverwezen wordt van het ene nooit eerder ontmoette familielid naar het andere, stapelen de vragen zich op. G.G.T. (George Gerardus Theodorus) lijkt in steeds diepere mysteriën gehuld.  

Over een slechte start en een groot hart 
  
Ayşegül Karaca is twintig procent van de wereld geschonken, zo slecht zijn haar ogen. Maar waar haar ogen twintig procent opvangen, vangt haar hart de volle honderd, of nóg meer?

Drie zussen staan op een kaal, zwart vlak. Met enkel hun stemmen en een schoolbordkrijtje als instrument leggen ze de zenuw van hun collectief bloot. Hun familierelatie is er per definitie een waarin balans moet worden gevonden tussen harmonie en conflict, elkaar scherp aanspreken en ruimte geven. Hun muzikale chemie valt naadloos samen met hun zussen-dynamiek. Met hun stemmen openen ze een onvoorspelbare, associatieve muzikale wereld.

Louis van Beek en Steef de Jong schreven Bloemenduel, een groots opgezette operette met vier hoofdrollen, een stuk of acht bijrollen, een koor en muziek voor een groot orkest. Alles bij elkaar voor een man of 80. Of eigenlijk een vrouw of 80, want ze schreven Bloemenduel voor een all female cast. Het testpubliek waar ze de operette aan presenteerden reageerde zo enthousiast dat ze besloten om er de theaters mee in te gaan. Gewoon met z’n tweeën. Het resultaat is Bloemenduel, een all female cast operette (voor twee heren). 

Kaatje, Tommy en Jos onderzoeken wat ze eigenlijk hebben meegemaakt toen zij de Vrije School doorliepen. Alledrie een andere klas op een andere plek in een ander jaar, maar volgens dezelfde antroposofische leer. Zij hebben het er steeds over dat er een organische klik is tussen hen en andere voormalig Vrije Scholieren die zij in het wild tegenkomen. Maar wat is die klik?

Bij deze voorstelling vragen we je bij binnenkomst om een coronatoegangsbewijs. Hierdoor is het mogelijk de anderhalve meter afstand los te laten en mogen we meer bezoekers (2/3e van het reguliere aantal) ontvangen. 

Een erotische bedevaart

Als slungelige puberjongen met een grote bos pluizige krullen, wordt Lars Brinkman op schoolreis in het Vaticaan voor het eerst met zijn eigen seksuele gevoelens geconfronteerd.
 Dat deze locatie symbolisch is voor zijn verdere zoektocht naar zijn seksualiteit, beseft hij op dat moment nog niet.