In TUSSEN TIJD wordt er een ruimte gecreërd met veel tederheid en bombarie, waarin een groot ingewikkeld thema de zaal verlaat als een helder gegeven.

X Y WE is een indringende voorstelling die effectief en waarachtig een inkijk biedt in het leven van intersekse mensen.  Een uitnodigende vertelling vol verbeelding, lichtheid en humor.

Een voorstelling over angst en hoe ermee om te gaan; actueler kan eigenlijk niet. Geschreven en gespeeld door de sprankelende en spraakmakende performer Elfie Tromp, is NIET VANDAAG SATAN (maar wel vanavond) een ode aan onze meest duistere drijfveer. Een voorstelling die uitdaagt, prikkelt en uiteindelijk, verzoent en troost.

De domoor slaagt in zijn voornemens
De domoor verwezenlijkt
De twijfelaar ziet alles uiteenvallen
 
​Ik ben een tobber
De onheilsprofeet
De nihilist
De wereldverbeteraar

Daar zit ik dan. Alleen. En samen. En alleen. Maar lieve god, ik zou toch niet te hoeven moeten lijden omdat jij ergens niet bij kunt.
 
EEN SOORT HADES is een kijkje in het leven van. Het stuk, geschreven door Lars Norén in 1995, schetst een inrichting met zijn inwoners en personeel. De door elkaar lopende dialogen laten zien hoe mensen hun verleden ervaren, hoe ze in deze situatie gekomen zijn en wat hun visie op de wereld is. In een muzikale vorm wordt er met het stuk gespeeld tussen ernst en plezier.

THANK YOU is een performance die aanvoelt als een open laboratorium. De tijd en de herinnering, wordt door middel van taal en geluid vertraagd en versneld, herhaald en geplagieerd, vervormd en opnieuw geschapen. Het origineel verwordt steeds meer tot een vervormde herinnering, een kopie of een nieuw origineel. Via industriële noise, dagboekfragmenten en veel tape blijven de spelers op zoek gaan naar het punt waarop de taal en het geluid uit elkaar lijken te vallen, om het met wat tape en plakband bij elkaar te houden.

Laat je meenemen naar de wereld van de Òrìṣà. Naar een tijd waar we nog praten over spiritualiteit, de elementen: aarde, vuur, water en wind eren en we verbinding maken met jezelf , de ander en iets dat groter is dan ons allen. Welkom in Afrika. Aboru, Aboye, Aboisise.

Op 5 en 14 november 1804 overleden in Den Haag de schrijfsters Betje Wolff en Aagje Deken. Ze werden in de Nederlandse letteren vooral bekend met hun brievenroman Historie van mejuffrouw Sara Burgerhart (uit 1782). Minder bekend is dat deze schrijfsters een bijzonder avontuurlijk leven leidden dat hun onder andere ook naar het Franse plaatsje Trévoux leidde, waar ze ruim negen jaar woonden. Ze waren aanhangers van de patriottenbeweging in Nederland en vertaalden onder andere werk van de Franse schrijver Benjamin Frossard tegen de slavernij. Genoeg redenen om in Zaal 3 het leven en het werk van beide schrijfsters onder het stof van de geschiedschrijving vandaan te halen. 

Mind the Body is een fysieke solovoorstelling van Anton van der Sluis over de wonderlijke wereld van het hoofd en het lichaam. Anton van der Sluis zoekt de grenzen op van waar het lichaam eindigt en het hoofd begint, en andersom.

Twee vreemden ontmoeten elkaar op de wrakstukken van een dodelijk verkeersongeluk en worden daar roekeloos verliefd. Hoe intiemer ze worden, hoe moeilijker het wordt om hun onschuld te bewaren. Kun je de wereld om je heen vergeten? Maakt dat je een slecht mens? Wat als je een slecht mens bent?

Een talige, fysieke, en persoonlijke performance over diepgewortelde stereotypen van het man - en vrouw- zijn. 

Merel Severs is woedend. Ze heeft genoeg van de witte, mannelijke maatstaven en geeft haar woede daarover vrij spel. Ze bevraagt alles wat ze tot nog toe als ‘normaal’ beschouwde en rebelleert tegen alle verwachtingen in. In de talige en fysieke performance ‘Let me tell you something you already know’ maakt ze de diepgewortelde stereotypen van het man -en vrouw- zijn zichtbaar. Hierbij switcht ze gemakkelijk tussen ernst en humor waardoor zowel de pijnlijkheid als de absurditeit invoelbaar zijn. 

Hurled words. Thrown objects. Dodged Burgers.

After someone threw a burger at them and shouted a transphobic slur, performance artist Travis Alabanza became obsessed with burgers. How they’re made, how they feel, and smell. How they travel through the air. How the mayonnaise feels on your skin.

Twee dudes zitten in een waardeloze auto. Een DJ en een millennial – pratend over de onvermijdelijke realiteit van het leven: vallen is makkelijker dan opstaan. Of het nu door de zwaartekracht of een klinische depressie komt, het gesprek wordt onderbroken door een botsing – de impact ervan neemt je mee op een absurde trip door de duisternis van het onderbewustzijn.

Jordi Möllering neemt je - als een kind op een zolderkamer - mee in zijn hoofd. We treffen hem aan in een berg papiertjes, herrinneringen aan zijn verleden. Durft hij ze allemaal door de papierversnipperaar te halen?

Binnen de herkenbare omgeving van vier plexiglazen wanden, slepen twee figuren onverstoorbaar met hun interieur. In een doorgaande beweging van plaatsen en verplaatsen proberen zij vorm te geven aan hun eigen binnenwereld. Zoekend naar een verhouding tot de dingen om hen heen, bewegen zij zodat zij niet bewogen worden.

In Het waarom beantwoord verhoudt Mathieu Wijdeven zich tot zijn betovergrootvader George Gerardus Theodorus Rustwijk met de vraag: Waarom en hoe heeft hij zijn leven als kunstenaar voor elkaar gekregen? 

Over een slechte start en een groot hart 
  
Ayşegül Karaca is twintig procent van de wereld geschonken, zo slecht zijn haar ogen. Maar waar haar ogen twintig procent opvangen, vangt haar hart de volle honderd, of nóg meer?

Drie zussen staan op een kaal, zwart vlak. Met enkel hun stemmen en een schoolbordkrijtje als instrument leggen ze de zenuw van hun collectief bloot. Hun familierelatie is er per definitie een waarin balans moet worden gevonden tussen harmonie en conflict, elkaar scherp aanspreken en ruimte geven. Hun muzikale chemie valt naadloos samen met hun zussen-dynamiek. Met hun stemmen openen ze een onvoorspelbare, associatieve muzikale wereld.

Louis van Beek en Steef de Jong schreven Bloemenduel, een groots opgezette operette met vier hoofdrollen, een stuk of acht bijrollen, een koor en muziek voor een groot orkest. Alles bij elkaar voor een man of 80. Of eigenlijk een vrouw of 80, want ze schreven Bloemenduel voor een all female cast. Het testpubliek waar ze de operette aan presenteerden reageerde zo enthousiast dat ze besloten om er de theaters mee in te gaan. Gewoon met z’n tweeën. Het resultaat is Bloemenduel, een all female cast operette (voor twee heren). 

Kaatje, Tommy en Jos onderzoeken wat ze eigenlijk hebben meegemaakt toen zij de Vrije School doorliepen. Alledrie een andere klas op een andere plek in een ander jaar, maar volgens dezelfde antroposofische leer. Zij hebben het er steeds over dat er een organische klik is tussen hen en andere voormalig Vrije Scholieren die zij in het wild tegenkomen. Maar wat is die klik?

Wat is onze rol als kunstenaar wanneer we het artistieke proces uitbesteden aan mensen aan de andere kant van de wereld? Is iets nog kunst wanneer je het niet zelf hebt gemaakt? 

Burning Butterfly XL ​is een unieke solovoorstelling van Annica Muller over het nachtelijke leven in stripclub La Luna. Een eigentijdse en theatrale vertelling, gebaseerd op autobiografische verhalen en interviews met ex-collega’s, die laveert tussen fictie en docu. Muller start een zoektocht naar identiteit en liefde langs de paden van destructiviteit, verslaving en verlossing.

In deze soloperformance van Judith Schrijver, volgen we een vrouw die helemaal weg is van Art-Nouveau danseres Loïe Fuller. In de poging dichterbij haar idool te komen, raakt ze haar gaandeweg juist kwijt. 

OBSIDIAN // SILK is een drieluik van REINDIER in de vorm van een album, een korte film en een popconcert / live performance over de ontdekking van zijn identiteit, seksualiteit en gender. Het album geeft zijn wereld auditief weer, de korte film prikkelt online en het popconcert is de laatste fase van het drieluik, waarin alle kunstdisciplines live samenkomen.

Giovanni's oma groeide op op het woonwagenkamp en sinds kort weet hij dat hij afstamt van de Roma. Toen hij uit de kast kwam, voelde het alsof dat deel van hem op het woonwagenkamp niet mocht bestaan. In zijn zoektocht vraagt hij zich af: als je afstamt van de Roma, mag je je dan ook Roma voelen en noemen, ook al ben je al meer dan tien jaar niet meer op het woonwagenkamp geweest? En klopt het dat je niet welkom bent op dat woonwagenkamp als je uit de kast bent gekomen? En worden Roma op hun beurt door de hele wereld met de nek aangekeken?

Als je familie wortels in Afrika heeft, ben jij dan ook Afrikaans? En kan je daar dan trots op zijn? Maar waarom eigenlijk? Waarom kan je trots zijn op iets waar je geen invloed op hebt gehad? Waar ben je precies zo trots op? En zijn wij even trots op onze Nederlandse wortels?

BEIGE is een voorstelling over wortels en nageslacht. Een voorstelling vol onwetendheid, confrontaties, rituelen en ongemak.

Hij verhielp het leed van de gewone man, zo werd hij Antiman.

Antiman wil geen superheld zijn. Toch ontvangt hij elke dag noodoproepen die hij niet kan negeren. Voor Antiman alleen geen brandende gebouwen, geheime codes en publieke aanbidding. Hij houdt zich bezig met verloren usb-sticks, lege accu’s en katten in bomen. 

Theatermaker Nastaran Razawi Khorasani neemt je in Songs for no one mee in de onzichtbare levens van een jongen en een meisje, wonend in de Islamitische dictatuur van Iran. Op basis van telefoongesprekken maakt Nastaran een beeldende solo performance vol duetten, dialogen, gedichten en songs. Met de stemmen van de twee kinderen in de oeroude Perzische taal is Songs for no one een portret van een verborgen samenleving en wordt getoond wat doorgaans onzichtbaar blijft. Dit concept won de BNG Bank Theaterprijs 2020.

Met BIMS gaat Priscilla Vaudelle op zoek naar een nieuwe musicaltaal. BIMS (part I) is de eerste stap in een langere reeks muzikale voorstellingen, waarbij Vaudelle met componisten en songwriters onderzoek doet naar de kracht van songs in een maatschappelijk urgent verhaal.

Het Homomonument, Amsterdam. Drie roze driehoeken in graniet, gelegen op de Westermarkt, waar elk jaar op 4 mei de vervolging van homoseksuelen overal ter wereld wordt herdacht. Wat weinig mensen weten is dat er tijdens de Tweede Wereldoorlog een grote daling is geweest in de vervolging van homoseksuelen in Nederland. Sterker nog, de homo-scène leek in de bezettingstijd zelfs te floreren.

De Poezieboys, dat zijn Jos Nargy en Joep Hendrikx. Samen brengen zij de beste poëzie van dit moment, geïnspireerd op de legendarische avond in 1966 van Simon Vinkenoog in Carré. Want de wereld kan wel weer wat Rock & Roll & Poëzie gebruiken. Iedere Poeziebar nodigen zij verschillende dichters uit met als doel: uitverkochte, dampende en joelende zalen voor de poëzie!

Over Boeken is een gezellige en muzikale avond over, je raadt het al, boeken. Elke editie nodigen we verschillende gasten uit voor het panel, die ter voorbereiding allemaal dezelfde drie boeken lezen. Onder leiding van schrijver Kees ’t Hart gaan onze gasten hierover in gesprek. Je hoeft de boeken trouwens zelf niet gelezen te hebben, maar dat mag natuurlijk wel!