Blue Monday

Laura speelt Geen Verhaal, haar meest persoonlijke werk gemaakt in diep verdriet na haar scheiding. Ze richtte zich op door het spelen van deze voorstelling, door het zeggen van deze woorden. Ze zou Laura niet zijn als ze geen hoop en troost kwam brengen, niet ondanks maar dankzij haar pijn.

“Ik ging door de grootste crisis van mijn leven, een scheiding die een scheiding leek van mijzelf. Normaal maakte ik van mijn crisis een succesvolle voorstelling, maar niets is meer normaal. Dus kijk ik liever naar mijn impuls om een verhaal te maken van de werkelijkheid, op het moment dat ik haar niet verdraag. Om haar de baas te kunnen. Maar ik wil haar niet de baas, ik wil vrienden met haar zijn.

Dus ga ik op zoek naar de taal voorbij het verhaal, en stel ik deze keer de worsteling van mijn publiek centraal. In een tijd waarin je op een afspraak met een therapeut maanden moet wachten, gebruik ik de theaterzaal graag als plek om onze pijn te helen, in plaats van toneel te spelen.”

Onder het credo 'Niet spelen, maar helen' wordt het theater een safe space, in het hier en nu, waarin Laura samen met haar publiek op een nieuwe manier naar de werkelijkheid kijkt.

De verhalen die we onszelf vertellen over wie we zijn en wat ons leven is, lijken troost en veiligheid te bieden. Maar zitten ze ons niet in de weg? En wat blijft er van ons over als ze wegvallen?