Enfin, Barbin.

Uitgangspunt voor Enfin, Barbin. zijn de memoires van de 19e-eeuwse Franse intersekse Herculine Barbin, waarin ze beschrijft hoe ze na een verborgen relatie met een vrouwelijke collega juridisch tot man wordt verklaard. De filosoof Michel Foucault vindt haar memoires ruim een eeuw later en publiceert ze samen met Herculines doktersrapporten, een geromantiseerde versie van haar verhaal van de Duitse psychiater Oskar Panizza en zijn eigen beschouwing. Zo leggen drie mannen genadeloos Herculine hun stem op.

Met Enfin, Barbin. legt Marleen Hendrickx de zeggenschap over het verhaal terug bij de rechtmatige eigenaar. Eindelijk komt Herculine zelf aan het woord. Marleen switcht in één beweging van zichzelf naar Herculine, naar de Duitse Oskar Panizza en de Franse Foucault. Glitterbaard en snor blijven aan haar lichaam hangen alsof hun mannelijke blik er niet helemaal af te wassen is. Tegelijkertijd verwijst de voorstelling naar de drag-cultuur van nu. Zo geeft Marleen aan Herculine wat zij zelf de afgelopen jaren kreeg na haar coming out als intersekse: liefde, een queerfamilie en applaus. Maar bovenal: het recht om jezelf te vieren wanneer de wereld jou als een probleem ervaart.

Enfin, Barbin. is een vervolg op Marleens solo X Y I. Theaterkrant gaf die voorstelling het predikaat 'Keuze van de criticus' mee. Dagblad van het Noorden sprak van een "topvoorstelling – luchtig en indrukwekkend"