Nieuwsbrief

"Wie succesvol is, heeft dat volledig aan zichzelf te danken, en wie faalt in het leven ook." Filosoof Kees Vuyk trekt deze opvatting sterk in twijfel. Het is volgens hem gebaseerd op een mensbeeld dat leidt tot een groeiende economische en intellectuele ongelijkheid. Daartegenover zet Vuyk de mens als een kwetsbaar wezen: we hebben elkaar ten diepste nodig. Waarom dat zo is en hoe we elkaar kunnen compenseren voor datgene wat we niet kunnen, staat tijdens deze filosofische ontmoeting centraal. 

Duda Paiva werkte binnen Korzo jarenlang aan zijn magische, visuele voorstellingen met poppen en dans. Voor zijn nieuwste voorstelling gaat hij een spannende samenwerking aan met makers uit de meest recente Korzo-lichting: het breakdance collectief Fractal Collective.

Grote kans dat je nog nooit van de dichter Fritzi Harmsen van Beek hebt gehoord. Vrees niet, geeft niks. Dat hadden de Poezieboys tot een jaar geleden ook niet. En mocht je haar al kennen, dan ken je haar als de dochter van de tekenaar van Flipje van Tiel of als de flodderdiva die in de gekraakte villa Jagtlust mythische feesten gaf. De Poezieboys kennen haar als een lieve vrouw die moeite met het leven had. Een originele, gulle en talentvolle vrouw die prachtig kon schrijven en tekenen, die van kleine weerloze diertjes hield, grassprietbrieven schreef en eindeloos veel walnoten beschilderde. De Poezieboys brengen een mythe over een van Nederlands grootste dichters.

In de indringende en aangrijpende film Memory Loss Inside beleef je de voorstelling Memory Loss vanuit het perspectief van de performers in hun rol van aan geheugenverlies lijdende personages. Door middel van camera’s, bevestigd op de hoofden van de performers, word je in een verwarrende en alarmerende reis meegenomen door een wereld die in fragmenten uiteenvalt. In een zoektocht naar houvast komen elementen uit de originele voorstelling als herinneringen voorbij.

Over Boeken is een gezellige en muzikale avond over, je raadt het al, boeken. Elke editie nodigen we verschillende gasten uit voor het panel, die ter voorbereiding allemaal dezelfde drie boeken lezen. Onder leiding van schrijver Kees ’t Hart gaan onze gasten hierover in gesprek. Je hoeft de boeken trouwens zelf niet gelezen te hebben, maar dat mag natuurlijk wel!

Op woensdag 7 april bespreken we de boeken De achtste dag, De terugkeer en Afscheid met Aukje van Roessel, Marie-Jeanne de Rooij en Hans Muiderman. Daarnaast is debutant Sofie Lakmaker op bezoek in het leukste literaire programma in Zaal 3. 

De universele strijd voor emancipatie en de erkenning van de kracht van vrouwen staat centraal in dit choreografische tweeluik waarvoor de grande dame van de Nederlandse dans Krisztina de Châtel het belangwekkend choreografisch talent Astrid Boons uitnodigt.

Een keuze, een afweging. Twijfelend aan je oordeel. Het gaat om de persoon recht tegenover je. 
-
Ja? Ben je eruit? 
 
Salomonsoordeel, een voorstelling over het grijze gebied van de asielprocedure, gaat mei 2021 in première. TG Ilay speelt nu een eerste intieme versie hiervan in verschillende woonkamers in Den Haag, maar speelt donderdag 17 december eenmalig voor een klein gezelschap in Theater aan het Spui. 

Amsterdam Fringe Festival gaat op tour met de spraakmakende winnaars van het afgelopen seizoen. Één avond, twee voorstellingen en buitengewoon veel theatertalent. Zie de makers van de toekomst en laat je verrassen door verleidelijke moves, scherpe humor, out-of-the-box visies en een dikke portie lef.

De bekende en beruchte crimineel Anouar A. wordt in een lang verwacht live-interview met ’s lands meest respectabele journalist bevraagd over zijn criminele verleden. Als duidelijk wordt wat voor vernietigende impact zijn daden op de samenleving hebben gehad, wordt het Anouar te heet onder de voeten en doet hij een schokkende onthulling. Anouars zus én advocaat probeert het gesprek en haar eigen reputatie nog te redden, maar dan ontspoort het interview totaal. 

Burning Butterfly XL ​is een unieke solovoorstelling van Annica Muller over het nachtelijke leven in stripclub La Luna. Een eigentijdse en theatrale vertelling, gebaseerd op autobiografische verhalen en interviews met ex-collega’s, die laveert tussen fictie en docu. Muller start een zoektocht naar identiteit en liefde langs de paden van destructiviteit, verslaving en verlossing.

Trust nobody 

Na het succesvolle Bloedlink regisseert Casper Vandeputte opnieuw een confronterende en ontvlambare voorstelling met een groep jonge spelers. Het experiment laat je op het puntje van je stoel zitten en forceert je te zoeken naar de waarheid. Geïnspireerd op de Duitse hitfilm Die Welle.

Haags theatercollectief Firma MES is volgens De Volkskrant een van de best bewaarde geheimen van de Nederlandse theaterwereld. Bij TECH van Firma MES zie je twee solo's over mens en technologie. Een vermakelijk sciencefictionperspectief op de moderne mens en zijn worstelingen. De avond begint met een monoloog van een hyperintelligente huishoudrobot die haar baasje verlaat. Het tweede deel van de avond is voor een zinderende eenmansrobot-opera van een sekspop. Technologie is nooit meer hetzelfde.

THANK YOU is een performance die aanvoelt als een open laboratorium. De tijd en de herinnering, wordt door middel van taal en geluid vertraagd en versneld, herhaald en geplagieerd, vervormd en opnieuw geschapen. Het origineel verwordt steeds meer tot een vervormde herinnering, een kopie of een nieuw origineel. Via industriële noise, dagboekfragmenten en veel tape blijven de spelers op zoek gaan naar het punt waarop de taal en het geluid uit elkaar lijken te vallen, om het met wat tape en plakband bij elkaar te houden.

Durf jij je in iemands armen te laten vallen? Samen te springen en niet nadenken over waar je neerkomt? Al je vrienden bij elkaar te verzamelen en als één grote kluit armen en benen door de kamer te koprollen? Of wil je liever in iemands knusse omhelzing in slaap vallen? In Lepeltje Lepeltje kan dat allemaal. In een wereld vol matrassen gaan drie dansers en een muzikant samen aan de slag, op zoek naar dat ene magische moment dat je voelt dat je zweeft en alles om je heen verdwijnt. Het podium is er helemaal klaar voor, maar ja, je moet nog wel durven… 

Snelheid, een zwarte schaduw, krakende schoenen, een gillend alarm dat alles verraadt. Boef is een boevenavontuur voor kleuters. Met zwarte maskers, grappige (panto-)mime acts en simpele omdraaiingen nemen de spelers de kinderen mee in een groot avontuur. Wie is de echte boef? Wat is de juiste sluiptechniek? Hoe kan je de politie helpen? En wat zit er in dat spannende zwarte doosje?

Noa weet niet wat hij hoort. Praten zijn ouders nou over een zusje? Maar hij heeft helemaal geen zusje. Hij loopt de kamer in en ziet dat zijn moeder tranen wegveegt. “Mam… wat is er?!” Zijn moeder kijkt hem aan en lacht plotseling. “Niks, lieverd!” Noa snapt het niet. De radertjes in zijn detectivebrein draaien op volle toeren. Zijn moeder liegt, dat is duidelijk. Hij heeft een zusje en ze is verdwenen. Waar kan ze zijn? Natuurlijk! Er is maar één mogelijkheid: het doucheputje. Die levensgevaarlijke plek in de badkamer. Altijd geweten dat daar iets mis mee was. Zijn zusje is weggespoeld en hij moet haar redden. 

Twee dansers in het wit gekleed sluipen, rollen en draaien over een witte vloer. Ze laten sporen van verf achter in rood, blauw, geel en groen. Langzaamaan ontstaat er een kleurrijk schilderij, niet alleen gemaakt met kwasten of handen en vingers, maar met het hele lichaam.

Stel het is december 2029, tien jaar vanaf nu. Het einde van de jaren ‘20. Je zit heel dichtbij elkaar met familie en vrienden en kijkt terug naar hoe dit decennium ook alweer begon.

Voor minder dan episch doe je het toch niet?

Ecce Homo is de afstudeervoorstelling van Jasper van der Pijl en Bram Walter, over het streven naar een groots en meeslepend bestaan. De gave om alles uit het leven te halen wordt door veel mensen niet ten volle benut, hoe zonde is dat? Als je leven volledig maakbaar is en de wereld je zoveel kansen biedt; waarom neem je dan genoegen met schrale middelmaat? Tegenslagen zijn mogelijkheden, leven is het meervoud van lef en om je evenwicht te bewaren moet je snelheid maken. 

Al meer dan 150 jaar geleden schreef Lewis Carroll het boek Alice’s Adventures in Wonderland. Inmiddels kent iedereen het blonde meisje in het blauwe jurkje. Maar Alice is veranderd. En hoe! Ze heeft haar blauwe jurkje verruild voor een hoodie. Haar keurige schoentjes voor stoere gympen. En huilen? Daar doet ze niet meer aan! Alice kijkt stoer de wereld in door haar ronde brilletje. Maar als Alice veranderd is, is Wonderland dan nog wel hetzelfde? Heeft het konijn nog wel haast? Is de rups nog wel raadselachtig, de hoedenmaker zo gek als een deur. Of is iedereen een beetje in de war?  

We zijn aangekomen in een vervallen hotel aan het eind van alle steden. Hotel 
Hierwaardaar, waar wonderlijke dingen verschijnen en zomaar verdwijnen. Vier verdwaalde figuren belanden in de lobby en proberen zich thuis te voelen tussen dansende vissen, plagend meubilair en stormende muren. Hotel Hierwaardaar is tegelijk grappig en bevreemdend, verontrustend en stiekem verbazingwekkend herkenbaar.
 

Een voorstelling over de explosieve kracht van de menselijke verbeelding.

Wat ons als mensen in staat stelt om in grote groepen samen te leven is een gedeeld geloof. Dat geloof, of het nu moreel, wetenschappelijk of religieus van aard is, bindt ons en drijft ons uiteen. Arthur Miller's The Crucible vormt de ruggengraat van een voorstelling over de vloek en de zegen van collectieve ficties. Ficties die werkelijkheid worden en zich zo diep in ons nestelen, dat ze ons gaan definiëren. Het zijn de ketenen die ons gevangen houden en tegelijkertijd onze bevrijders. Van de meest hysterische waanzin tot de nobelste heroïek, van de zuiverste liefde tot de meest wraakzuchtige tragiek.

Kaatje, Tommy en Jos onderzoeken wat ze eigenlijk hebben meegemaakt toen zij de Vrije School doorliepen. Alledrie een andere klas op een andere plek in een ander jaar, maar volgens dezelfde antroposofische leer. Zij hebben het er steeds over dat er een organische klik is tussen hen en andere voormalig Vrije Scholieren die zij in het wild tegenkomen. Maar wat is die klik?

Stel je voor: een actiefilm, maar dan in het echt. Met één van de saaiste actiefiguren ooit. Een eitje waar niemand aan mag komen. We herhalen, niemand. Een saai eitje dus. Een saai eitje bewaakt door twee oersaaie suppoosten in een museum. (Suppoosten zijn saaie bewakers van kunstobjecten, en kunst is….ehm nou ja, dat vertellen we nog wel een keer.) En net als het zo saai begint te worden dat je in slaap valt, zitten we middenin een achtervolging.

"Zelden heb ik zoveel tijd gehad om een nieuw programma voor te bereiden.
Zelden bood de tijd zoveel stof.
Zelden was ik zo gemotiveerd.
Zelden was ik zo benieuwd.
Zelden was ik zo."

De Trojaanse oorlog is voorbij. Koning Agamemnon is vermoord door zijn vrouw Klytaimnestra, omdat hij zijn dochter Ifigineia offerde voor de strijd. Wat niemand weet, is dat Artemis haar op het laatste moment heeft gered. Ifigineia leeft nog. Vele jaren gaan voorbij, totdat Ifigineia besluit terug te gaan naar huis….  

De Poezieboys, dat zijn Jos Nargy en Joep Hendrikx. Samen met muzikant Bas Prins brengen zij de beste poëzie van dit moment, geïnspireerd op de legendarische avond in 1966 van Simon Vinkenoog in Carré. Want de wereld kan wel weer wat Rock & Roll & Poëzie gebruiken.

Op een dag vindt de elfjarige Syrische Laila een stapel oude brieven op de zolder van de 91-jarige Joodse Isa Cohen. Voor ze het weet zit ze middenin een spannende speurtocht naar het lot van Mia, de briefschrijfster. Mia blijkt de in de oorlog verdwenen jeugdliefde van meneer Cohen. Maar wie was ze precies? En wat is er met haar gebeurd? 

De zoekmachine van Google, de tijdlijn van Facebook: veel van onze dagelijkse technologie bevat kunstmatige intelligentie. Stofzuiger- en grasmaairobots helpen ons in en om het huis, robotchirurgen voeren precisieoperaties uit. Welke beslissingen delegeren we aan machines en welke liever niet? 

Het ligt voor de hand dat we ethische vragen stellen vóór en tijdens het ontwerpproces: elk product dat door mensen gemaakt is, is immers made with morality. Katleen Gabriëls houdt deze avond een pleidooi voor ethische regels voor robots, maar ook voor ingenieurs en andere ontwerpers. Ze bespreekt met ons hoe we dit kunnen aanpakken.

Kan het fascisme ons ook iets leren? Natuurlijk is het fascisme uitgegroeid tot het meest verwerpelijke politieke systeem maar als we terugkeren naar de kern, hoe fascisme ooit is bedoeld, dan zijn er misschien lessen te trekken. Geef toe: de democratie is traag en we missen sterke leiders met overkoepelende visies en totaaloplossingen.  

Koliek is een van de meest bijzondere teksten die er ooit voor het theater zijn geschreven. De beruchte monoloog van Rainald Goetz heeft niets anders dan ALLES tot onderwerp. Wat is bestaan? Wat is de wereld? Hoe kunnen we leven als we tegelijkertijd het leven proberen te doorgronden. Koliek is in de handen van regisseur Thibaud Delpeut als een eindeloze muzikale en visuele zoom-in op de elementaire deeltjes van wat ‘zijn’ betekent. Het is als een trip naar de grens van een zwart gat, voorbij tijd en ruimte. Een bizarre reis waarbij ondergaan belangrijker is dan begrijpen. Acteur Titus Muizelaar belichaamt en verklankt met Koliek een tekst die te boek staat als ‘onmogelijk’ en die de speler gegarandeerd tot waanzin drijft. Maar daar gaan we gelukkig graag vanuit.

Mokhallad Rasem en Kuno Bakker komen met een nieuw project na hun succesvolle voorstelling De verse tijd, waarin twee mannen elkaar ontmoeten en een vriendschap opbouwen. In Homemade bouwen ze verder, maar nu aan een plek waar ze samen kunnen wonen. Nu wordt het tijd om te handelen. Er moet gebouwd worden. Homemade heeft als kernvraag: waar voel je je thuis? Aan de hand van die vraag komen actuele thema’s aan bod als veiligheid, angst, gastvrijheid, welvaart en klimaat. 

Met Recht danst en speelt DOX een voorstelling over de Incel-beweging, een groep van ‘onvrijwillig celibataire’ jongens die vinden dat ze recht hebben op seks, goedschiks of kwaadschiks. Een voorstelling over krijgen wat je toekomt, over pakken wat iedereen al heeft en vinden dat het je recht is.

Kan je breken met je moeder? 

Joske Koning onderzoekt het in haar indringende solo performance DogWoman. In de intrigerende setting van een atelierruimte gaat ze een van onze laatste taboes aan; breken met je ouders. Kan je de band verbreken? En wat voor effect heeft het breken op je?

Oh, the girls with short hair want long hair
And the girls with long hair want short hair
Oh, the boys with cars want motorcycles
And the boys with motorcycles want cars
 
♪♪♪ uit Philosophy of the World, the Shaggs (1969)

We worden geboren. We leven. We sterven. We glijden of vechten ons langs de hoogte- en dieptepunten. We slikken onze tegenslagen en counten onze blessings. Als we inzoomen op het persoonlijk verhaal dan vinden we avonturen, twijfels, zwaar bevochten ontwikkelingen en een levensloop die het verfilmen waard is. Maar zoomen we uit, dan blijkt dat alles niet meer dan een grijs, vervuilend stukje overbevolking in een zee van onbeduidendheid. Er is maar één manier om je aan deze soep van middelmatigheid te onttrekken: prijzen winnen.

Poppenkast gaat over duo’s, die niet met maar ook beslist niet zonder elkaar kunnen. Geen Jip zonder Janneke, geen Bassie zonder Adriaan en zeker geen Jan Klaassen zonder Katrijn. Poppenkast gaat over wie naast je mag zitten en wie op je feestje mag komen. Maar ook over knetterend ruziemaken en het daarna weer bijleggen. Kortom, een ode aan een stevige vriendschap die wel tegen een stootje kan.  

Een man, 32, wandelt zijn vaste route door de stad. In de kinderwagen ligt zijn baby diep in slaap. De zon schijnt, hij is gelukkig. Toch? Volkomen onverwacht wordt de man overvallen door existentiële twijfels. De aarde breekt open, een afgrond openbaart zich. Is hij de persoon geworden die hij hoopte te zijn? 

Door de schaduw heen is een muzikale voorstelling van Dilan Yurdakul over identiteit en verbinding. Een reis door haar gedachten en verleden; door trauma’s, lijden, schaamte, schuld en vlucht.

Op de normaalste dag aller tijden besluit de Indische Saartje om haar tong in te slikken. Wat achterblijft zijn honderd vragen en een zoekend kleinkind. We volgen dit kleinkind door de vele pogingen om er achter te komen waarom diens oma op een dag besloot te zwijgen. Maar uiteindelijk is er geen andere optie meer dan de gruwelijke feiten te verwisselen voor een romantische fantasie. Willen we niet allemaal dat onze oma een heldin was?

Zachtjes sluipen twee jagers door het bos... Maar dan... HOI! Hun kind zwaait vrolijk naar een mooie rode vogel in de verte. SSST! STIL! De jagers willen de vogel vangen. Alleen lijkt het kindje iets anders van plan te zijn.

Als mens verlangen we naar meer tijd, meer ruimte en een gezonder leven. Er wordt vooruitgang geboekt, we leven langer en het lukt ons steeds beter om ziektes te bestrijden. We onderzoeken de mogelijkheden van onsterfelijkheid. Maar wat betekent een eeuwig leven? Wat betekent leven in een lichaam dat jong blijft maar met een geest die steeds ouder wordt? 

Spread the sadness - een missverkiezing van tranen is een ode aan het verdriet. Een tranentrekkende voorstelling over het vormgeven van je eigen pijn en het toe-eigenen van die van een ander. Over hoe leed je identiteit beïnvloed en verdriet tot entertainment wordt gereduceerd. Als van pijn iets oppervlakkigs wordt gemaakt, kan verdriet dan nog bestaan als verbinding tussen mensen? 

Reaspora is een zoektocht van danseres/zangeres Anne-Fay Kops en filmmaker Felix Kops naar de verhalen en geschiedenis die binnen de familie nooit zijn doorgegeven. Anne-Fay en Felix reizen de, door slavernij ingezette, diaspora af van hun voorouders in tegenovergestelde richting. Een muziektheaterconcert over racisme, white priavilege en de koloniale erfenis.

Hoe staan twee jonge mensen tegenover de Joodse Raad? Kunnen zij zich verplaatsen in een situatie waarin ze verstrikt raken in dilemma’s en uitzichtloze keuzes? Want pas onder extreme omstandigheden blijkt hoe ingewikkeld het kan zijn om moreel goede keuzes te maken. 

Het leven is een bumpy road, you know. Sometimes it’s tof, meestal gewoon tough. Twijfel en moeilijke shit zijn around every corner. You’re feeling like a lonesome cowboy. 
 
Maar kijk naast je. Daar is je friend, struggling with onzekerheden, watching over that same desert of difficulties. Be brave, step off the beaten track, count down, spot aan en vertrouw jezelf. Who knows waar dat eindigt, maar boeien.

Één van de gruwelijkste misdaden in ons collectief geheugen: de zaak-Dutroux. Wat bewoog de vrouw die misschien iets had kunnen doen, om toch niets te doen? Michelle Martin werd de meest gehate vrouw van België, nadat zij twee kinderen in een kelder had laten verhongeren en sterven. Een true crime op het toneel; met schokkende details uit Martin’s verleden en haar relatie tot ‘het beest van België’. 

English text below

‘woorden, woorden, woorden.’ William Shakespeare

‘mu’, mu’, mu’.’ Wil’yem Sheq’spir

‘mijn woorden hebben mij niets meer te zeggen.’ Heiner Müller

‘alles is al gezegd, behalve dit.’ URLAND

“In a  world  that  profits  from  self  doubt  liking  yourself  is a  rebellious  act.”   
 
Laura van  Dolron  troost en confronteert. Ze laat je lachen en nadenken. Ze laat zien dat kwetsbaarheid een kracht is die nodig is in deze wereld.   In De nieuwe Laura breekt ze met een oude gewoonte, haar perfectionisme. Ze omarmt de imperfectie omdat ons streven naar perfectie maar één gevolg heeft, namelijk dat we er perfect ongelukkig van worden. 

​De domoor slaagt in zijn voornemens
De domoor verwezenlijkt
De twijfelaar ziet alles uiteenvallen

​Ik ben een tobber
De onheilsprofeet
De nihilist
De wereldverbeteraar