Met nog half dichte ogen kopen we snel wat broodjes voor de lunch en pakken we tassen vol fruit en snoep aan. Het voelt dubbel. Terwijl we lachend een zak popcorn naar elkaar gooien denk ik aan Bernie. We komen steeds dichterbij. Hoewel we dezelfde reis afleggen, weet ik dat voor hem verder alles anders is geweest. Met zeven identieke rugzakken stappen we treinen in en uit. Bijna blijft een deel van ons achter in Duitsland, maar Tim, als onze designated tour guide, zorgt ervoor dat de laatste trein 10 minuten op ons wacht. We zitten, we zijn weer compleet. De zon gaat onder, de dauw komt op en onze reis, steeds verder Polen in, gaat nog even door.
