De Kussenman

Paula Rego maakt de pijn van vrouwen zichtbaar. Haar abortus schilderijen zorgde ervoor dat de anti abortuswet in Portugal werd afgeschaft. Over haar werk vertelde zij: “I paint to give horror a face, I can't help it!”.

Zij ging haar angsten, demonen, wraakgedachten te lijf door ze van zich af te schilderen. Zo zag zij haar trauma’s onder ogen, gaf hier vorm aan in haar schilderijen, beelden waarin anderen hun eigen nachtmerries herkennen. Ze onthullen iets wat je verborgen houdt. Door je trauma’s onder ogen te zien, raak je gesterkt, zie je ook hoe deze je gevormd hebben en je leven een betekenis geven en uniek maken. De voorstelling gaat over een vrouw in haar atelier, die herinneringen ensceneert, die haar trauma’s oproept en te lijf gaat. Ze plaatst mensen, poppen in houdingen. Ze krijgt herinneringen en vertelt verhalen. Ze wordt overweldigd door haar verhalen, ze draait door, ze lijkt ten onder te gaan, maar houdt de teugels in handen en overwint. Haar sleutelwerk De Kussenman verwijst naar een gruwelijk verhaal van Martin McDonagh dat in de voorstelling wordt vervlochten met persoonlijke verhalen van Karina Holla.

Hierin bezoekt de Kussenman mensen, die het leven niet meer zien zitten. Hij reist terug naar hun jeugd om ze ervan te overtuigen als kind een eind aan hun leven te maken, niet uit wreedheid maar om ze te beschermen tegen toekomstig lijden.