FRITZI

Tip van onze programmeur

"In deze voorstelling onderzoeken de Poezieboys met het oeuvre van Frederieke Harmsen van Beek in de hand hoe het eigenlijk kan dat er zo weinig vrouwelijke dichters waren in Nederland en zijn en waarom ze zo veel minder werden geroemd dan hun mannelijke collega’s. Zo geloofde de Nederlandse pers in de jaren zestig bijvoorbeeld niet dat Maria Neeltje Min haar gedichten zelf schreef. De gedichten waren zo goed dat daar blijkbaar wel een man achter móest zitten. Harmsen van Beek mocht op bepaalde podia niet optreden zonder mannelijke begeleiding en werd vaak ook niet uitbetaald. De Poezieboys denken dat veel mensen, zij zelf incluis, erg weinig weten over hoe moeilijk het was om als vrouwelijke dichter te worden gewaardeerd en geaccepteerd. Een feministisch manifest van twee mannen met een grote liefde voor de poëzie." - John de Weerd

Over De Poezieboys 

In 1966 komen op uitnodiging van Simon Vinkenoog handenvol dichters bijeen in Carré. Hun maaltijd: een halve kip en een joint. Deze dichters, waaronder een debuterende Jules Deelder, Johnny the Selfkicker en Vinkenoog zelf traden op voor een dampend, joelend en stijf uitverkocht Carré. Jos Nargy en Joep Hendrikx vragen zich af waarom een dergelijke avond tegenwoordig haast ondenkbaar lijkt. De poëzie verdient beter vinden zij; en ze richtten de Poezieboys op. 

Jos en Joep maakten voorstellingen die onder andere te zien waren op theaterfestival de Parade en in verschillende theaters. Ook organiseerden ze poëzieavonden met jonge (levende!) dichters en richten ze de Poeziebar (voorheen de 'Poezieclub') op. Samen met muzikant Bas Prins brengen zij de beste poëzie van dit moment, geïnspireerd op die ene legendarische avond in Carré. En natuurlijk met als doel: uitverkochte, dampende en joelende zalen voor de poëzie! Want de wereld kan wel weer wat Rock & Roll & Poëzie gebruiken.